คุณครูที่หนูรัก

เกือบ 1 ปีได้แล้วที่เราจบจากโรงเรียนตาพระยามาเพื่อศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยบูรพา ในตอนแรกเราก็คิดอยู่เสมอว่าตอนไหนเราจะจบจากโรงเรียนนี้เสียที เบื่อ งานทำไมมันเยอะจัง เบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง เบื่อที่จะเรียน แต่พอเราได้จบและก้าวมาสู่โลกภายนอกมาเรียนในมหาลัยที่ใฝ่ฝัน ได้พบปะผู้คนมากมาย เพื่อนใหม่ ครูคนใหม่ ทุกๆอย่างกับไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดเลย เราเคยคาดหวังว่าที่แห่งใหม่ที่เราก้าวมาอยู่นี้จะเป็นที่ๆเรามีความสุข แต่ป่าวเลย อยู่นี่มีเพื่อนเยอะก็จริงแต่ก็ใช่ว่าเราจะพบความสุขกับเพื่อนใหม่ มีครูเยอะแยะมากมายแต่ก็ไม่เหมือนครูสมัยมัธยมที่เราเคยเรียนด้วย ต่างคนต่างอยู่มากกว่าเขาไม่สนใจหรอกว่าเด็กจะเป็นยังไงเพราะเขาก็คิดว่าโตๆกันแล้ว แต่ครูมัธยมแตกต่างจากนี้ ครูมีความรักและเอาใจใส่กับลูกศิษย์มากๆ เมื่อเจ็บป่วยครูก็พาไปหาหมอ มีปัญหาครูก็ให้คำปรึกษาแก่เรา และรูปที่ทุกคนได้เห็นนั้นก็เป็นรูปคุณครูที่ปรึกษาของเราเอง เป็นครูที่เรารักมากที่สุด ท่านเป็นคนดีน่ารัก ช่วยเหลือเราทุกเรื่อง เมื่อเรามีปัญหาก็จะให้คำปรึกษา เราจำได้ถึงเหตุการณ์ที่เราได้รู้จักคุณครูและประทับใจในตัวครู มีครั้งนึงตอนที่เราเรียนอยู่ประมาณ ม.2 ช่วงของเทอมที่ 2 เราประสบอุบัติเหตุจนแขนหักต้องเข้ารับการผ่าตัดที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัด ครูที่ปรึกษาเราท่านก็เป็นธุระทำหนังสือลาให้เรา และท่านยังฝากนมไวตามิลล์มาให้เราด้วยแพ็คนึง บอกตามตรงเลยว่าเราไม่ชอบนมถั่วเหลืองมากๆๆๆแต่เราก็ดื่มมันจนหมดเพราะครูตั้งใจจะให้เรา สิ่งที่ครูทำให้เราบางคนอาจจะเห็นว่ามันเล็กๆน้อยๆแต่มันมีคุณค่าต่อเรามาก ครูไม่ได้มอบแค่สิ่งของนี้ให้เราแต่ครูได้มอบทั้งความรักความเอาใจใส่ให้เราเสมอมา หลายครั้งที่เราต้องเห็นน้ำใสๆไหลออกจากดวงตาของคุณครู สาเหตุนั้นก็ไม่ใช่อื่นไกล มันก็คือพวกเรานี่เองที่ทำให้ครูต้องเสียใจ เคยอยากจะเอ่ยคำว่าขอโทษครูแต่ใจมันก็ไม่กล้าซักที เรารู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ขอโทษในสิ่งที่เราเคยผิดกับครู จบออกมาแล้วเราก็อยากจะไปหาครูอีกครั้งอยากไปเยี่ยมครู อยากจะกอดครู อยากบอกว่าหนูรักครูมาก มีหลายๆคนที่เราอยากกอดแต่ก็ไม่เคยได้กอดเลย อาจจะเป็นเพราะเราโตแล้วเลยไม่กล้าทำแต่จิตใจของเรามันต้องการจะทำอย่างนั้นอยากกอดครู ไม่รู้ว่าครูจะยอมให้เรากอดหรือไม่ เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่าครูคือแม่คนที่สองของเรา เรารักครูมาก รักมากที่สุด

ถ้าครูได้อ่านบทความนี้หนูอยากบอกให้ครูรู้ไว้ว่า หนูรักครูมากและคิดถึงคุณครูมากที่สุดเลยคะ ขอโทษถ้าหนูได้ทำสิ่งที่ไม่ดีหรือผิดต่อคุณครูมาก่อน

ครูคือใคร

ใครคือครู ครูคือใคร ในวันนี้
ใช่อยู่ที่ ปริญญา มหาศาล
ใช่อยู่ที่ เรียกว่า ครูอาจารย์
ใช่อยู่นาน สอนนาน ในโรงเรียน
ครูคือผู้ ชี้นำ ทางความคิด
ให้รู้ถูก รู้ผิด คิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์ รู้ยาก รู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยน แปลงสู้ รู้สร้างงาน
ครูคือผู้ ยกระดับ วิญญาณมนุษย์
ให้สูงสุด กว่าสัตว์ เดรัจฉาน
ปลุกสำนึก สั่งสม อุดมการณ์
มีดวงมาน เพื่อมวลชน ใช่ตนเอง
ครูจึงเป็น นักสร้าง ผู้ยิ่งใหญ่
สร้างคนจริง สร้างคนกล้า สร้างคนเก่ง
สร้างคนให้ ได้เป็นตัว ของตัวเอง
ขอมอบเพลง นี้มา บูชาครู

เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์